W Kronice Zakonu czytamy: „Po śmierci św. Joanny król Ludwik XII przybył do Bourges do grobu świętej Pani, by prosić o przebaczenie i polecił się jej świętym modlitwom i wstawiennictwu oraz zawierzył jej wszystkie sprawy królestwa”. Nie ma nic niemożliwego dla Boga! On może również przemienić zatwardziałe serce. Bo Chrystus, Dobry Pasterz, przyszedł, aby zbawić […]
Św. Joanna po usłyszeniu wyroku trybunału powiedziała Ojcu Gabrielowi Marii (Kronika Zakonu): „Mój Ojcze, cieszę się, że mogę powierzyć ci tajemnicę mego serca: „ …W owej godzinie, gdy przekazano mi tę wieść, otrzymałam łaskę poznania, że Bóg dopuścił to wszystko, abym mogła uczynić wiele dobra, czego tak gorąco pragnęłam. Zważywszy na to, że przez dwadzieścia
Często bywa tak, że pojednanie pomiędzy ludźmi jest niemożliwe z powodu, na przykład, odejścia drugiej osoby. W przypadku św. Joanny nie było powrotu do sytuacji przed anulowaniem małżeństwa. Odtąd księżna Berry, nigdy więcej nie ujrzała Ludwika XII, który poślubił Annę z Bretanii. Może nigdy nie usłyszała od niego słów żalu? A my, co robimy w
Ojciec Gabriel Maria w traktacie De Confraternitate opowiada, w jaki sposób św. Joanna, wzorując się na Maryi, czerpała łaski Boże od Chrystusa Ukrzyżowanego. „Drugim stopniem pobożności tej osoby (Joanny) była kontemplacja pięciu Ran Chrystusa. Kiedy przeżywała pokusy albo zmagała się z trudnościami, rozmyślała często o Jego Ranach i znajdowała w nich schronienie. Mówiła, że te
Zjednoczenie z Nim Read More »
