„Św. Joanna de Valois miała wielkie nabożeństwo do Narodzenia naszego Zbawiciela i Odkupiciela Jezusa Chrystusa. Chciała także, aby jej córki miały do niego szczególne nabożeństwo. Oto dlatego w uroczystość Bożego Narodzenia św. Joanna przyniosła swoim córkom szopkę z małym Jezusem, Dziewicą Maryją i świętym Józefem, zachęcając je do wielkiego nabożeństwa do Narodzenia Pańskiego, za przykładem św. Franciszka, i zachęcając je, aby w ciągu czterdziestu dni, kiedy był w Żłóbku, pozdrawiały Jezusa, kontemplowały wielkie i niewypowiedziane miłosierdzie, miłość i pokorę, które okazał nam w swoim Narodzeniu i dziękowały Mu za to. Ta szopka, upamiętniająca narodziny Chrystusa, zawsze była i jest wystawiana każdego roku w tym klasztorze. Jest ona dekorowana przez te czterdzieści dni, abyśmy mogły pamiętać o tym wielkim błogosławieństwie i nabożeństwie św. Joanny.” (Źródła Zakonu NMP str. 80)
Ta piękna tradycja przetrwała do dzisiaj w naszych klasztorach we Francji, a i w Polsce praktykujemy ją również z radością. Każdego roku już na kilka dni przed Wigilią dekorujemy nasz dom w ten sposób, że niemalże w każdym jego zakątku jest szopka, lub jakiś jej ślad….Oto kilka zdjęć z naszych kompozycji świątecznych aby wszystko przypominało nam o wielkiej radości Narodzenia Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Aby Radość Nasza i Wasza Była Pełna!
