Św. Joanna po usłyszeniu wyroku trybunału powiedziała Ojcu Gabrielowi Marii (Kronika Zakonu): „Mój Ojcze, cieszę się, że mogę powierzyć ci tajemnicę mego serca: „ …W owej godzinie, gdy przekazano mi tę wieść, otrzymałam łaskę poznania, że Bóg dopuścił to wszystko, abym mogła uczynić wiele dobra, czego tak gorąco pragnęłam. Zważywszy na to, że przez dwadzieścia dwa lata pozostawałam żoną króla, nie mogąc w tym czasie czynić dobra, jakie czynić pragnęłam, Pan dał mi poznać, że wszystko zdążę nadrobić i że wejdę na drogę cnót…”
W Ranach Chrystusa, rana Św. Joanny stała się dobrze zagojoną blizną. Pamięć sprawiała jej już mniej bólu, przypominała sobie przeszłość bez przykrości.
Zawierzywszy Bogu skierowała się ku przyszłości: „wszystko to obróci się w wielkie dobro i korzyść…” Przekonana była, że Bóg prowadzi ją drogą do świętości.
Kiedy komuś coś wybaczamy, to tak naprawdę zaczynamy wszystko od nowa, podnosimy się z upadków i zranień, a więc zmartwychwstajemy!
To nam przypomina słowa Papieża Franciszka: „Moc przebaczenia jest prawdziwym antidotum na smutek spowodowany przez urazy i żądzę zemsty. Przebaczenie otwiera na radość i pogodę ducha, ponieważ uwalnia duszę od myśli o śmierci…” (homilia na otwarcie Drzwi Świętych w bazylice Matki Bożej Większej – 1 stycznia 2016). „Przebaczenie to siła, która przywraca do nowego życia i dodaje odwagi, aby patrzeć w przyszłość z nadzieją.” (W Rzymie, 11 kwietnia 2015).
Cały artykuł: https://anuncjatki.pl/wp/nasza-duchowosc/przebaczenie-zmartwychwstanie/