Siostry Anuncjatki
Zakon Najświętszej Maryi Panny
„Przed śmiercią założysz Zakon Najświętszej Maryi Panny,
czym sprawisz wielką radość i oddasz cześć najczcigodniejszej Matce Bożej.”
Tak brzmiała obietnica otrzymana przez św. Joannę, kiedy modliła się słuchając Mszy św. w jej wczesnym dzieciństwie. Pragnienie wypełnienia tego polecenia stopniowo dojrzewało w jej sercu i umyśle, pozostało jednak ukryte przez około 33 lata.
Cechą charakterystyczną Zakonu jest podobać się Bogu i Jego Synowi poprzez naśladowanie ewangelicznych cnót Maryi. „Waszym życiem i waszą Regułą jest naśladować Najświętszą Maryję Pannę, Matką Boga i kształtować wasze życie na Jej podobieństwo (Reguła, Prolog 1); oraz „siostry powinny żyć życiem Maryi w taki sposób, aby ci, którzy na nie patrzą, widzieli Maryję jakby żyjącą nadal na tym świecie” (Statuty Maryi, 16).
Poświęcenie się Bogu, przez Chrystusa w Duchu Świętym, realizuje się w życiu we wspólnocie opartym bardziej na duchowej miłości niż cielesnym umartwieniu” (SM 21).
Ewangelia, którą Maryja w pełni żyła, jest głównym źródłem poznania i umiłowania Chrystusa. W myślach, słowach i uczynkach Maryi, opisanych w Ewangelii, Anuncjatka odkrywa sposób, w jaki może „podobać się” Bogu i przylgnąć do Jego woli. Jak Maryja, pozostaje dyspozycyjna w służbie Jezusowi w Kościele, dla zbawienia świata.
W centrum naszej duchowości jest przede wszystkim Ewangelia, według natchnienia jakie miała św. Joanna: „Umieść w Regule wszystko, co znajdziesz o Mnie w Ewangelii…”.
Znajomość Pisma Świętego jest najlepszym sposobem poznania i rozumienia Maryi. Jest ono też jedynym, jaki zaleciła św. Joanna: „ponieważ sposób naśladowania Najświętszej Dziewicy i podobania się Bogu na jej wzór, który zapisany jest w tej Regule, cały zaczerpnięty został z Ewangelii, potrzebujecie znać, co w Ewangelii zostało napisane o Najświętszej Dziewicy”.
W duchowości naszego Zakonu Maryja stawiana jest jako wzór wychowawczyni. Uczy nas czym jest zaufanie, postawa wiary, prostota, modlitwa… Ona nie koncentruje się na sobie lecz całą sobą – jak w Kanie Galilejskiej – kieruje uwagę na Chrystusa. Dla nas naśladowanie Maryi polega przede wszystkim na uwielbieniu Boga, uczynieniu z całego swego życia ofiary miłej Bogu. Święta Joanna określiłaby to jako „uczynienie siebie radością Bożą”.
Poza Regułą św. Joanna zaleca pogłębioną medytację Męki Chrystusa, zasłuchanie w Słowo Boże i gorliwe życie eucharystyczne. Są to trzy solidne filary, które pomagają nam rozeznawać i wypełniać wolę Bożą na co dzień.
Życie siostrzane
Święta Joanna Francuska, zaleca nam: „Zawsze też w moim duchu słyszałam, że ten zakon ma być oparty bardziej na duchowej miłości niż cielesnym umartwieniu. Trzecim więc ustanowieniem (Statuta Mariæ) jest, żebyście wy, najdroższe siostry, tak nawzajem się miłowały, aby wszystkie siostry miały jedno serce i jedną duszę, wtedy bowiem w siostrach będzie mieszkał Duch Święty.”
Joanna kładzie nacisk na miłość siostrzaną, która powinna królować w samym sercu naszych klasztorów. Wie, że poprzez codzienne trudności objawi się w sposób autentyczny stałość naszej miłości do Boga: „Niech ustanawiają pokój między sobą, godząc te, które będą w sporze, wybaczając wszystkim … Niech zawsze przebaczają innym ich winy … Niech same nie przypatrują się błędom innych, lecz swoje własne błędy mają przed oczyma” (Reguła, rozdz. IX).
„Niech ci, którzy je widzą, widzą Maryję, dotąd żyjącą na tym świecie” (Statuta Mariæ,). Jak pokazać na zewnątrz, to znaczy naszym braciom i siostrom, to maryjne życie, głębokie i skromne, które mogłoby otworzyć ich serca na Chrystusa?
To nie jest łatwe… ale pozostaje prawdziwe; jeśli tylko miłość siostrzana czyni odważne i ciągłe wysiłki, króluje w naszych wspólnotach, sama rozprzestrzeni się na zewnątrz promieniami łaski, pokoju i radości. To kolejna konsekwencja duchowości ucieleśnionej przez Joannę Francuską, którą nam wszystkim poleca.
Duchowość św. Joanny Francuskiej ożywia nasz Zakon od blisko pięciu wieków, ponieważ jest ona życiem Ewangelii ucieleśnionej tak, jak ją ucieleśniła Maryja. Pozostaje ona atrakcyjna i pełna dynamizmu, dlatego że Duch Święty, który zainspirował św. Joannę, kontynuuje Swoje dzieło.
„Przez wasze pozostawanie blisko brata i siostry mimo istniejących między wami różnic zdań do rozstrzygnięcia, napięć i konfliktów do rozwiązania, słabości do zaakceptowania, możecie być przykładem i wsparciem dla ludu Bożego i dla dzisiejszej ludzkości, naznaczonej i często rozdartej licznymi podziałami.” Konstytucja Apostolska VULTUM DEI QUAERERE